کد مطلب:1609
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:5
وقتي مجنون دست روي سرش بگذارد و بگويد آي سرم اين ظني الدلاله است، تا چه رسد به عقلا و به خالق كل عقلا؟!
دلالت لفظ بر معنا تابع مقدمات و شرايطي مي باشد، كه در كتب اصوليه به تفصيل بحث شده است. اجمالاً اين كه استعمال لفظ در معنا داراي دو مرحله است: استعمال و مراد جدي.
در مرحلة استعمال لفظ در معنا به كار برده مي شود، كه اين كار را شخص نائم و ساهي و ديوانه نيز مي تواند انجام دهد.
طوطي سخنگو نيز توانايي چنين كاري را دارد. حال اگر استعمال در اين مرحله متوقف شود و شرايط ديگر در آن حاصل نشود، هر چند به معنايي دلالت مي كند، ولي چون در مرحلة مراد جدّي نيست، عقلا بر چنين كلامي، اثري مترتب نمي كنند و آن را كالعدم فرض مي كنند.
اگر كلام از شخص عاقل و آشنا به معاني كلام صادر گردد، اراده جدي داشته باشد، و قصد القاي معنا به مخاطب در او باشد، عقلا بر چنين كلامي آثار لازم را مرتب مي كنند و در اين مرحله بحث از مظنون الدلاله بودن مطرح مي شود در سؤال پرسشگر محترم، اگر مخاطب به جنون متكلّم آگاه باشد، هيچ گونه اثري بر آن مترتب نمي كند. عدم ترتب آثار دليل است بر عدم ارادة جدي در اين كلام. بله اگر اين كلام از عاقل صادر گردد و شرايط لازم را داشته باشد، مظنون الدلاله ناميده مي شود، كه معيار آن در جواب اوّل ذكر گرديد.
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.